در روزگاری که رخوت و سکوت جامعه امروز ایران فراگرفته بود به راستی چه چیزی می‌توانست صدای ضربان تاریخ باشد؟ کمی به عقب بازگردیم. تقریبا پنج سال پیش بود که کشور در سوگ فرزند دلیر خود عزادلر بود. در سوگ فرزندی قهرمان که او را مالک اشتر زمان می‌نامیدند. به راستی شهید سلیمانی چگونه نقطه عطفی برای تاریخ ایران و جهان شد؟ مگر او چه کرده بود؟ حاج قاسم سلیمانی در امتداد مسیری از مجاهدت حرکت می‌کرد و همواره در میدانی از جهاد و شهادت حاضر بود و شهادت او قلب یک ملت را جریحه‌دار کرد؛ چرا که ایران فرمانده‌ای از جنس مردم را از دست داده بود.
حال جامعه امروز ایران، کسی را از دست داده است که می‌توان گفت زمینه‌ساز انقلاب درونی در جامعه ایران شد. شهادت رئیس جمهور تصویری جدید را به جامعه ایران و ایرانی القا کرد. هیچکس گمان نمی‌کرد که پدیده‌ای از جنس دولت و دولتمرد سرنوشتی چون شهادت را در غایت راه خویش ببیند. بر همین اساس شهادت رئیس جمهور معنای جدیدی از دولتمردان برای حال و آینده مردم و یک ملت خلق کرده است.
ما در شهادت رئیس جمهور با هویتی از جنس دولت مواجه هستیم. هویتی جمعی که وابسته به یک ساختار حقوقی- سیاسی است و اینجا شهادت رئیس جمهور فراتر از یک شخصیت است چرا که هویت یک جمع را با خود دارد. پنج سال می‌گذرد و ملت ایران دو فرزند پاک و منزهش را از دست داده است. فرزندانی که خلق کننده حماسه‌هایی بی بدیل در تاریخ ایران هستند. سلیمانی می‌رود تا به ما یادآور باشد که تاریخ زنده است و دفاع از مظلومان در میدان‌های سخت نبرد ادامه دارد. سلیمانی حماسه‌ای از جنس تاریخ است.
رئیسی می‌رود تا جامعه ایرانی انقلابی درونی به پا کند. در روزگاری که ارائه الگوی حکمرانی و محقق شدن دولت اسلام بر مبنای آرمان‌های امامین انقلاب کاری سخت و بس مشکل است سید ابراهیم شهید جمهور می‌شود تا برای ما حماسه‌ای از انقلاب درون بسازد و به مردم بالاخص نسل امروز یادآور باشد که همچون دهه ۶۰ رجایی هم می‌توانی باشی اگر فناء فی الله شوی و او این‌گونه بود.
هویت بخشی و هویت‌سازی آرمان‌هایی بود که در کشور کمرنگ شده بود و سلیمانی و رئیسی در پنج سال بار دیگر این دو رکن اصلی و اساسی را به ملت ایران یادآور شدند که این جز با اعتقاد راسخ و ایمان به خدا بدست نمی‌آید. نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران هم هویت را شکل می‌دهد و هم به آن حرمت و قداست می‌بخشد و حماسه‌ای را به ارمغان می‌آورد تا بار دیگر بازگشت به درون را برای مردم روشن کند. به قولی می‌توان گفت شهید می‌رود تا انقلابی درون انقلاب ایجاد شود تا آرمان‌ها یادآوری گردند و رئیسی عزیز رفت تا ضربانی دوباره بر دل و جان ملت بیاندازد.
*نویسنده: یونس فرزین فرد “عضو شورای مرکزی ناظر بر نشریات وزارت علوم”
*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «شبکه نشریات دانشجویان ایران» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
این یادداشت برشی از ویژه نامه “شهید جمهور” است
برای مطالعه کامل ویژه نامه کلیک کنید
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.