سیدحسن در زمانی رفت که ما درگیر روزمرگی‌های مقدس خودمان بودیم و در میان این روزمره‌ها حضور دشمنی که برای نابودی‌مان قسم خورده بود را فراموش کرده بودیم. ما فراموش کرده بودیم اما سید در میدان جنگ بود. این جملات فقط شرح حال این ایام نیست بلکه این سنت الهی و تجربه‌ای فراموش ناشدنی، حاصل هزار و چهارصد سال تاریخ است. هر زمان که شیعیان سرگرم بازی‌های زندگی خود می شدند و هرزمان اولویت خود را فراموش می‌کردند دشمن با ضربه سخت‌تر از قبل آنها را از خواب روزمرگی‌ها بیدار می‌کرد. حال زمانی از صدای موشک‌های دشمن از خواب برخاستیم که دیگر سید نیست و فقط داغ او بر دلمان مانده است. حال دیگر نباید بخوابیم و تا اشک‌های روی صورت‌مان خشک نشده و شعله انتقام در دلمان کم رنگ نشده، لباس عزا را باید تبدیل به زره جنگ کنیم و فکری برای انتقام سید و جبران این خسارت بزرگ بکنیم.
بازسازی ساختاری در عین پایداری راهبردی
شهادت سید حسن نصرالله قطعا خسارتی بزرگ برای جبهه مقاوت و برای ساختار حزب الله بود. با نگاهی به نقاط مختلف تاریخی و همچنین سخنان رهبر شهید شیعیان لبنان می توان گفت که حزب الله به عنوان یک تشکیلات سیاسی- نظامی شیعی آمادگی چنین اتفاقاتی را از قبل داشته و از همین رو، ساختار خود را پویا نگه داشته است. سوالی که اکنون مطرح است این است که آیا راهبردهای حزب الله در قبال فلسطین اشغالی و رژیم صهیونیستی با حضور رهبر جدید آن تغییر خواهد کرد؟ پاسخی که می توان داد این است که ذره‌ای در هدف نابودی اسرائیل خدشه‌ای وارد نخواهد شد اما احتمال آنکه حزب‌الله بخواهد نوع و روش مبارزه نظامی خود را وارد فاز جدیدی بکند دور از ذهن نیست. چیزی که مسلم است بازسازی ساختاری حزب‌الله در عین پایداری راهبردها خواهد بود و چه بسا این بازسازی موجب رشد و بازآفرینی و شروع پرقدرت گام چهارم حزب الله شود.
پایان جنگ با اسرائیل یا پایان جمهوری اسلامی
حمله اسرائیل به مقر فرماندهی حزب‌الله را نباید تک بعدی و سطحی نگاه کرد بلکه باید با یک نگاه عمیق‌تر می‌توان حدس زد که این حمله اسرائیل نه تنها به نیت نابودی حزب‌الله انجام نشده بلکه حاصل از احساس خطر و ضعف ناشی از پی بردن به برنامه‌های احتمالی همه جانبه محور مقاومت در سالگرد حماسه هفتم اکتبر بوده است. حضور «سردار نیلفروشان» معاون عملیات سپاه پاسداران در کنار سید حسن نصرالله و نیز شهادت دیگر فرماندهان و افراد سرشناس از سایر گروه‌های مقاومت کشورهای اسلامی غیر از لبنان نظیر شهید «فتح شریف ابوالامین» از فرماندهان جنبش حماس در حملات چند روز اخیر این احتمال را تقویت می کند.
پس از شهادت سید حسن نصرالله و نیز شهادت یکی از فرماندهان ارشد سپاه در کنار او و حتی پس از بیانات مقام معظم رهبری، باید دانست که در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران در موقعیت انتخاب ورود یا عدم ورود به جنگ نیست بلکه اکنون نوع پاسخ به جنایات اسرائیل مسئله کشور است؛ امام اعلام شروع جنگ را در همان سال‌های قبل از انقلاب انجام داده بود و مردم در خیابان‌ها این ندا را لبیک گفته بودند. اگر امروزه عده‌ای به اشتباه گزینه روی میز جمهوری اسلامی را جنگ یا دوری از جنگ می دانند، یعنی با ادبیات و مبانی اسلام و جمهوری اسلامی هیچ آگاهی ندارند.
برای لحاظ نحوه موضع گیری باید اول جمهوری اسلامی و آرمان‌هایش را شناخت و دوم استکبار و ویژگی‌هایش را، کسی که استکبار را شناخته باشد می‌داند که استکبار هیچ خط قرمزی ندارد برایش فرقی ندارد تو در قبال او دشمن باشی، سکوت بکنی یا با او برادر باشی؛ فقط اولویتش برای حمله به تو فرق می‌کند. تمامیت خواهی و جنایات او هیچ گاه تمام نمی‌شود و هیچ خط و مرزی ندارد.
صدای واحد در کشور، کنش متفاوت دانشگاه
دو نیاز فوری در کشور:
الف) لزوم یک صدایی مسئولان و نخبگان کشور: امروز صدای که از حلقه خواص کشور به مردم کشور خودمان و دیگر کشورها مخابره می‌شود باید صدای واحد و دوری از القاء عدم یا تردید در تصمیم‌گیری در نوع حمایت از مقاومت و نوع مواجهه با دشمن باشد و در این راستا عدم توجه ایشان به حواشی رسانه‌ای جریانات مختلف سیاسی در داخل کشور است که بدون درک از اقتضائات و اولویت‌های فعلی، به جای انتقام از دشمن درگیر تسویه حساب‌های سیاسی خود هستند.
ب) لزوم نقش آفرینی متفاوت گروه های مختلف مردمی در حمایت از مقاومت و نقش‌آفرینی متفاوت دانشگاه: نخبگان دانشگاهی و تشکل‌های دانشجویی به عنوان حلقه میانی مسئولان و مردم بایستی در راستای عمل به دستورات مقام معظم رهبری در زمینه کمک به حزب الله عمل کنند و در این زمینه چند مسئله اهمیت دارد:
*نویسنده: مصطفی مرادی؛ علیرضا اکبریان؛ عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل
*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «شبکه نشریات دانشجویان ایران» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
این یادداشت برشی از ویژه نامه “فتح غریب” است
برای مطالعه کامل ویژه نامه کلیک کنید
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.